Vuurvliegjes

Vuurvliegjes
We hebben een excursie geboekt naar de vuurvliegjes. Het is nogal een eind rijden maar deze vuurvliegjes zijn maar op twee plaatsen in de wereld te zien. Heel bijzonder dus.
We moeten om 15.00 uur klaarstaan in de lobby van het hotel. Om 16.00 uur staan we nog te wachten en besluit ik te bellen. Het blijkt dat ze ons vergeten zijn en om bijna half 5 worden we dan toch opgehaald. Ik begin al lichtelijk te koken, Hennie blijft schijnbaar kalm. Je zou het misschien niet zeggen maar ik heb minder geduld. Halverwege de rit moeten we overstappen in het busje dat ons vergeten is. De begroeting is niet echt hartelijk, alsof het onze schuld is, ja denk ik al gelijk. De toon is gezet en mijn irritatie is gewekt. Bij de excursie zit ook iets met apen en een lunch. Eenmaal aangekomen moet het programma kennelijk anders. Op de plaats van bestemming zegt de uitermate onvriendelijk chauffeur dat we uit moeten stappen en dat we een extra excursie kunnen doen voor 40 Ringit. Daar ben ik niet van gediend, ik hak er gelijk op in en zeg dat ik wil waarvoor ik heb betaald en geen zin heb om geconfronteerd te worden met allerlei trucjes om nog meer te doen. De chauffeur zegt dat we dan gelijk naar het restaurant kunnen gaan. Hij blaft ons af en zegt IN THE BUS. Ik laat me door niemand afblaffen en zeg kwaad. "als u wilt dat we de bus in gaan kunt u zeggen, would you PLEASE get back into the bus. Ik ben inmiddels hels. Geen van de medereizigers is van plan een extra excursie te boeken en zijn snode plannetje valt in duigen. We gaan lunchen in een soort van overkapte parkeerplaats aan het water. Onze medereizigers zijn gezellig. Een Duits echtpaar, een Australisch gezin en een stel uit Jordanie. Het eten is ondanks de schamele entourage van de eetgelegenheid best te eten. We vertrekken naar de apen. Niemand zat hier echt op te wachten, we willen allemaal de vuurvliegjes. Hennie en ik zitten bij de apen op een bankje en kennelijk is het al weer tijd om te vertrekken. Ik hoor een schreeuw en ik maak hieruit op dat we terug de bus in moeten. Erg professioneel allemaal. Ik tel tot 10 en ga de bus in. Op naar de vuurvliegjes, eindelijk....

De vuurvliegjes zijn adembenemend. We varen met roeiboten langs de randen van de oever van de rivier waar in grote struiken de vuurvliegjes een lichtshow geven. De vuurvliegjes knipperen 3 keer per seconde. Het is net alsof de hele rivieroever vol hangt met knipperende kerstverlichting. Ik ben geroerd door het spektakel en weet dat ondanks schofterige chauffeurs is dit niet had willen missen.

Op de weg naar huis worden we een voor een afgezet bij het hotel. Zoals ik al vermoedde waren wij als laatste aan de beurt. We draaien weg bij het laatste hotel en rijden naar een parkeerplaats van de busmaatschappij. Ik denk zou hij vergeten zijn dat wij nog in het busje zitten? Maar nee, hij zet eerst zijn collega af, dan moeten we naar een ander busje en dan pas is hij van plan ons naar het hotel te brengen. Ik ben in alle staten. Hennie probeert me rustig te houden maar ik kan het niet laten om vals uit de hoek te komen tegen de chauffeur. Heeft hij geen enkel fatsoen? Kan hij niet even vragen "vind u het misschien een probleem dat ik eerst even mijn collega afzet?. Alles bij elkaar optellend ben ik nu zo kwaad dat ik het liefst uit zou stappen en desnoods te voet naar het hotel zou lopen. Zodra hij ons afzet stappen we uit de bus en ik smijt de deur van de bus dicht. We lopen weg maar horen een enorm lawaai, gescheld achter ons. We lopen gewoon door. Hennie heeft niet in de gaten dat het de chauffeur is en dat is maar goed ook.